دانلود رمان معشوقه جاسوس (جلد دوم) از مطهره حیدری با فرمت های pdf، اندروید، آیفون، نسخه اصلی با ویرایش جدید و لینک مستقیم
کینه… خشم… انتقام… هر سه‌تاشون می‌تونند یه انسان‌و تا مرز نابودی بکشونند اما اگه با عشق ترکیب بشند چی میشه؟ مطمئنا چیز خوبی از آب درنمیاد ولی شاید این عشق باشه که بتونه این سه تا رو تبدیل به دوستی… مهربونی و از خود گذشتگی بکنه و یه انسان و به سمت پرواز و اوج گرفتن بکشونه! هیچوقت سرنوشت و دست کم نگیر…
خلاصه رمان معشوقه جاسوس
“آرام” دو دستمو روی دهنم گذاشتم تا صدای خندم بلند نشه. لعنتیا چه دل قلوهای هم به هم میدنا! جون! چقدر جذاب و رمانتیکند! فکر کنم بهتر باشه پیام بازرگانی بندازم وگرنه کارشون به جاهای باریکم میکشه. آروم خندیدم و بعد خودمو جدی نشون دادم. وارد آشپزخونه شدم که مامان از جا پرید و سریع به سمتم چرخید. – یه هایی، یه هویی! سعی کردم نخندم. در یخچال رو باز کردم. -شما به کارتون برسید انگار که من نیستم، من چشم و گوشم بسته ست نمیفهمم . کره ی بادوم زمینی و برداشتم. با حرص گفت: یعنی از دست تو آرامش نداریم! باید عروست کنم. – نگو این حرف و مامانم،
من نباشم کی شبای جمعتونو خراب کنه؟ بابا معترضانه اما خندون گفت: عه! آرام! مامان دندون هاشو روی هم فشار داد. – اصلا برم که نگاهم به توی بی حیا نیوفته. بعد غر زنان از آشپزخونه بیرون رفت. خندیدم و روی صندلی نشستم. – اینقدر مامانت و حرص نده. -خب حرص نخوره بابای من، باید بدونه واسه من عادیه. چشم غره ای بهم رفت که با پررویی خندیدم. – والا ! از جاش بلند شد و کتش و برداشت. خواست از آشپزخونه بیرون بره که سریع بلند شدم. – وایسا وایسا. به سمتم چرخید و سوالی نگاهم کرد. -میخوام برم خونه ی عمو امروز قراره جواب کنکورمون بیاد، صبر کن صبحونه بخورم منم برسون.
به ساعتش نگاه کرد. – نمیشه قربونت برم، الانشم دیرم شده، به مامانت بگو. با لبای آویزون گفتم: باشه. خندید و بغلم کرد. موهامو بوسید که لبخندی روی لبم نشست ازش جدا شدم و گونه شو بوسیدم. – خداحافظ بابای جذابم. خندید و بینیم و کشید. -خداحافظ فضول خونه. خندم گرفت. از آشپزخونه که بیرون رفت روی صندلی نشستم و مشغول صبحونه خوردن شدم. لبخندی زدم. واقعا خوشبختم، مگه نه؟ همیشه قدر خانوادت و بدون آرام، درجه یکند، بیستند، نه اصلا بیست و یکند. خدایا هیچوقت این خوشبختیو ازم نگیر. مامان: از طرف من به اون زن عموی خلت سلام برسون. خندون گفتم: چشم…
