دانلود pdf رمان تا تلاقی خطوط موازی از زکیه اکبری با لینک مستقیم
دانلود رمان تا تلاقی خطوط موازی از زکیه اکبری با فرمت های pdf، اندروید، آیفون، نسخه اصلی با ویرایش جدید و لینک
بهار به دلایلی از پلیس فراریه اما سرنوشتش با یکی از اونا رقم میخوره… اپیزود اول: بهار ،هفت سال پیش مرتکب خطایی می شود. خطایی که دو دوست نوجوانی اش هم در آن دخیل هستند. خطایی که جبرانی ندارد. خطایی که یک خط بطلان روی تمام آینده و آرزوهای بهار می کشد. اپیزود دوم: بهار از دوستانش جدا می شود و سعی می کند گذشته را فراموش کند. تا حدودی هم موفق می شود. زندگی خودش را دارد. روزمرگی هایش را .مثل یک “دختر” عادی. اپیزود سوم: ماه همیشه پشت ابر نمیماند! با ورود سرگرد سید امیر احسان حسینی به زندگی بهار؛ همه چیز بهم میریزد… نمیدانم؟!شاید هم برعکس، همه چیز مرتب می شود…
خلاصه رمان تا تلاقی خطوط موازی
به خانه رسیدم و سوال های مادرم که از زود رفتن من به خانه متعجب بود بی جواب گذاشتم، تا شب خوابیدم و وقتی بیدار شدم پدر هم آمده بود. سرسفره پرسید: چرا اخراج شدی بابا؟ ( لقمه در دهانم ماند ) از کجا فهمیدید. مادرت زنگ زده آرایشگاه خب؟ نگفتی ؟ مامان نپرسیدی چرا اخراجم کردن؟ -پدر: جواب منوبده؟ ( جدیدا حس میکردم پدر دوستم ندارد) -با به خانومه دعوام شد. به من بی احترامی کرد موقع کاشت ناخن سوهان به دستش گرفت؛ بی ادبی کرد. خب بابا جان من به شما یاد دادم کسی که شعورش پائینه کتک بزنی؟ من اینجوری تربیتت کردم؟ پدر… دیگه چیزی نشنوم.
تو تا هفده هجده سالگیت گستاخ بودی و من امیدوار بودم با ترک دوستات درست بشی و همینم شد دختری شدی که مثل نسیم آرزوش رو داشتم. خودت حجاب خوب رو انتخاب کردی و مثل خواهر ومادرت شدی اما حالا مدتیه که حس میکنم بازم شر و شور شدی دروغگو شدی چشمات دو دو میزنه اون از جریان خانواده ی سیّد، اینم از امروز. اگه خفه خون میگیرم نشونه ی احمق بودنم نیست فقط حس میکنم خودت اونقدر شخصیت داری که بفهمی چقدر کارات زشته. اول اون دست بلند کرد. (دوباره بغض) به جهنم اگه میزدی می کشتیش پاش وایمیستی؟؟ خانم تأثیری به مادرت گفته تا حد مرگ اونو کتک زدی!
معذ، معذرت میخوام. (بازهم نسیم مشفقانه گفت) : -پدر خواهش میکنم بذار غذاش رو بخوره. -بخوره کاریش ندارم. (اما من دیگر نتوانستم لقمه ای بخورم بلند شدم به اتاقم پناه بردم.) یک هفته ای گذشته بود و روزگارم به خوروخوسب می گذشت. در فکر زدن یک آرایشگاه در محله ی خودمان بودم اینطور فایده نداشت چند سال کار کردم و حالا خیلی راحت اخراج شدم، تلفن زنگ خورد، در حالی که نیم خیز شدم برای جواب، مادرم تلفن را برداشت. بله. -… ( اخم کرد ) به مرحمت شما. -… حرفی نداریم، خیلی ببخشیدا. (…لهجه ی مادرم لبخندی روی لب هایم آورد) -.. نه (سکوت مادرم طولانی شد و شنونده بود!
